ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ
Η ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΕΛΕΝΗ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΕ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ BORDERNEWS.GR
Το σημερινό άρθρο ξεκινά κάπως κοινότυπα. Όλοι λέμε ότι το οικοσύστημά μας είναι το μεγάλο μας σπίτι, αλλά και το σπίτι των μελλοντικών γενεών. Το σπίτι αυτό πρέπει πάση θυσία να το προστατεύσουμε, διότι εγγυάται την ασφάλεια, αλλά κυρίως την υγεία μας.
Η μεγάλη διαφορά του οικοσυστήματος από τα κοινά σπίτια είναι η υπεροχή του νερού της χλωρίδας και της πανίδας, σε σχέση με το άπειρο τσιμέντο από το οποίο αποτελείται το μικρό μας σπίτι.
Είναι λογικό, λοιπόν, ότι η διατάραξη της ισορροπίας της φύσης, αλλά και η ύπαρξή μας εξαρτάται από το οξυγόνο το οποίο μάς προσφέρουν απλόχερα τα δάση μας.
Στη θέση τους όμως θα μπορούσαν να γίνουν "πνεύμονες" πρασίνου. Κάτι αντίστοιχο, θα μπορεί να υπάρξει και σε όλες τις μεγαλουπόλεις. Εμείς οι άνθρωποι, λοιπόν, είμαστε αυτοί που καθορίζουμε κάθε φορά πως θα αξιοποιήσουμε κάθε τετραγωνικό γης.
Οι φετινές πυρκαγιές μας έχουν δείξει πολλά πράγματα.
Δεν θα μπούμε στη λογική της κριτικής για το ποιος φταίει, τί λείπει και τί κάνουμε λάθος, ως κοινωνία πρώτιστα και έπειτα ως κράτος. Οφείλουμε όμως να αναδείξουμε το ρόλο και το έργο των επαγγελματιών πυροσβεστών, που είναι σαφώς ανεκτίμητο, όπως είναι και η προσφορά τους. Επίσης, το δύσκολο, πολύτιμο και σημαντικό έργο των πιλότων των canadair, των εθελοντών και όλων όσων συμβάλλουν κάτω από αντίξοες συνθήκες να σώσουν καθετί που άδικα καίγεται.
Θα λέγαμε, λοιπόν, ότι καθένας από μάς πρέπει να γίνει ένας μικρός πυροσβέστης και να αποκτήσει βασικές έννοιες πυρόσβεσης.
Το πώς θα γίνει αυτό; Γνωρίζουμε ότι στην πράξη αυτό δεν είναι εύκολο. Όλα όμως ξεκινούν από τις μικρές ηλικίες, όπου το κάθε παιδί μέσα από τη μελέτη περιβάλλοντος πρέπει έμπρακτα να αποκτήσει περιβαλλοντική συνείδηση.
Καλά τα μέτρα που ανακοινώνουν, καλός ο σχεδιασμός, αλλά χρειάζεται και κάτι ακόμη: Την επαφή της πυροσβεστικής με το σχολείο και την κοινωνία. Γνωρίζουμε επίσης, ότι εύκολα κάποιος θα μιλήσει για ουτοπίες και ασύμμετρες απειλές. Σε αυτό απαντάμε ότι η συνοχή μιας κοινωνίας και κατ' επέκταση η λύση στο πρόβλημα θα προέλθει, όταν όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι βοηθήσουν στην πρόληψη, την φύλαξη, αλλά και στην απόκτηση τεχνογνωσίας από μικρές κιόλας ηλικίες.
Θα αναφερθούμε στο παράδειγμά του ρωσικού εκπαιδευτικού συστήματος, όπου τα παιδιά πέραν της απόκτησης περιβαλλοντικής συνείδησης αποκτούν και τεχνικές γνώσεις, που έχουν να κάνουν με την προστασία του οικοσυστήματος. Το ίδιο ισχύει και στις βορειοευρωπαϊκές χώρες, όπου το πρόβλημα δεν είναι τόσο εκτεταμένο όσο στην Ελλάδα.
Εν κατακλείδι, από το φετινό Χειμώνα ας προσπαθήσουμε να μάθουμε πρώτα για το οικοσύστημά μας και ίσως, να αισθανθούμε το φόβο της καταστροφής του.