Τα ενενήντα της χρόνια κρατούν το βλέμμα σπινθηροβόλο.. Είναι το ίδιο βλέμμα που κουβαλά το παρελθόν και την δική της ιστορία.
Ήταν κοριτσάκι δέκα χρονών η Ερμιόνη Μπρίγκου όταν μαινόταν ο Ελληνο-ιταλικός Πόλεμος τον βαρύ χειμώνα του 1940 – 1941 στα χιονισμένα βουνά της Βορείου Ηπείρου.
Ο πατέρας της ήταν οδηγός του Ελληνικού Στρατού και στο σπίτι της στη Χιμάρα φιλοξένησαν για τρεις μήνες Έλληνες αξιωματικούς και στρατιώτες.
Στο χωράφι έξω από το σπίτι της έπεσαν ηρωικά έξι παιδιά της Ελλάδος, τα οποία ενταφιάστηκαν στον τόπο της θυσίας τους.
Το σημείο της ταφής κρατήθηκε μυστικό τις δεκαετίες που ακολούθησαν, έως το 1991, παρά τις πιέσεις και τους διωγμούς που δέχτηκε η οικογένεια της από το αλβανικό κομουνιστικό καθεστώς.
Κάθε χρόνο οι Έλληνες της Χιμάρας τιμούν την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, σε εκείνο το σημείο όπου αναπαύονται έως και σήμερα, 76 χρόνια μετά, οι έξι Ήρωες.
Το Μνημείο που έχει στηθεί εκεί για να θυμίζει τον ένδοξο θάνατο τους έχει χαραγμένα τα ονόματα τους με τους τόπους καταγωγής τους: Παναγιώτης Αλογογιάννης, Καμάρι 1917. Ανδρέας Προβατάς, Κέρκυρα. Ματθαίος Λαγός, Δημήτρης Σέλας, Κοντόσταυλο Κορινθίας, Νικόλαος Κτημαδάκης, Ηράκλειο Κρήτης, Κέρκης (Μωραΐτης).
Η Ερμιόνη Μπρίγκου, η «Κυρά της Χιμάρας» και «Μάνα των Στρατιωτών», κράτησε τη μνήμη τους άσβεστη..
Και εξακολουθεί να προσεύχεται για κείνους..
Άνθρωποι σαν την κυρία Ερμιόνη κράτησαν μνήμες από τον πόλεμο και μνήμες από τόπους που ενταφιάστηκαν πρόχειρα Έλληνες στρατιώτες.
ΠΗΓΗ bordernews.gr